نویسنده: ترِوا اولیوِرو (Treva Olivero)

مترجم: پریسا جهانشاهی

منبع نسخه ی انگلیسی: future reflections

منبع نسخه ی ترجمه شده: محله ی نابینایان

یادداشت سردبیر:

حتی پیش از تبدیل آموزش مجازی به یک کلمه خانگی به وسیله کووید-19، آموزش از راه دور به عنوان راهی ارزشمند برای مربیان در جهت دسترسی دانش آموزان نابینا و کم بینا به وجود آمد. جوامعی که قادر به تأمین مربیانی واجد شرایط برای دانش آموزان نابینا نبودند می توانستند معلمی را استخدام کنند که ممکن بود در هر نقطه ای از کشور زندگی کند. در این مقاله ترِوا اولیوِرو (Treva Olivero) تجربه خود را در ارائه آموزش از راه دور توضیح می دهد.

در سال 2018 من این فرصت را داشتم که به یک دانش آموز دبیرستانی در ایالتی دیگر آموزش از راه دور ارائه دهم. این دانش آموز به آموزش در زمینه فناوری کمکی نیاز داشت. به عنوان یک فوق حرفه ای و به عنوان یک مربی برنامه های تابستانی، آموزش حضوری را به راحتی انجام می دادم. با این وجود، در مورد آموزش از راه دور نگران بودم. چگونه می توانستم فناوری را به درستی آموزش دهم؟ اگر کامپیوتر دانش آموز هنگ کرد چه؟ چه مقدار قادر به شنیدن صدای صفحه خوان دانش آموز هستم؟ آیا آنها می توانند صدای مرا بشنوند؟

برای کسب آمادگی در برابر این مجموعه جدید از چالش ها، با تعدادی از همکارانم صحبت کرده و یاد گرفتم که چگونه از جاز تندوم (JAWS Tandem) و زوم (Zoom) استفاده کنم. جاز تندوم مرا قادر می سازد تا با استفاده از صفحه خوان جاز (JAWS) به کامپیوتر دیگری متصل شوم. من قادرم به کامپیوتر دانش آموز گوش فرا داده و با آن مرتبط شوم. زوم پلتفرمی برای جلسات و سخنرانی هاست که برای کاربران نابینا بسیار دسترس پذیر می باشد. من از زوم برای آموزش و گفتگو با دانشآموزانم بهره می گیرم.

پس از درس های نخست تعدادی از مشکلات ارتباطی را حل نموده و به ترسم از آموزش از راه دور غلبه کردم. در حقیقت، من واقعا از آن لذت می بردم. همراه با افزایش حس راحتی ام با این روش آموزش، شروع به دیدن فواید این امر برای خود و دانش آموزانم نمودم.

یادگیری مجازی دانش آموزان را در جهت کسب استقلال بیشتر یاری می کند. در همان شروع به دانش آموزانم می آموزم که خودشان وارد زوم شوند. اگر فرد بزرگسالی حضور داشته باشد، او را تشویق می کنم که پس از چند درس آغازین به دانش آموزان اجازه دهد که به طور مستقل وارد زوم شوند.

یادگیری مجازی مهارت حل مشکلات را ارتقا می بخشد. یکی از دانش آموزان من به طور مداوم با مشکلات برقراری ارتباط مواجه است. او آموخته است که چطور عیب یابی کند، و می داند که وقتی ارتباطمان قطع شد چگونه عمل کند. من چگونگی حل مشکلات و گوش دادن به آنچه دستگاهشان انجام می دهد یا خواندن از نمایشگر بریل را به دانش آموزان یاد می دهم. اگر آنها کلیدهای اشتباه را بفشارند من قادر به یاریشان نیستم. آنها یاد می گیرند که خطاهایشان را اصلاح نموده و خود را از دردسر نجات دهند. من به شاگردان می آموزم که کلید فرار یا اسکیپ (escape) در کامپیوترشان کجاست و اطمینان حاصل می کنم که آنها می دانند چگونه دکمه انصراف (cancel) یا بازگشت (go back) را پیدا کنند.

اگرچه من به جاز تندوم مجهز بوده و قادرم آنچه دانش آموزانم در حال انجامش می باشند را بشنوم، به آنها اجازه کاوش در هر برنامه ای که بر روی آن کار می کنیم و یادگیری درباره آن را می دهم. یادگیری مجازی قدرت اکتشاف را ارتقا می بخشد.

تدریس مجازی از من مربی بهتری ساخته است. من به جای اینکه فقط مشکلاتی که دانش آموزان ممکن است با فناوری خود داشته باشند را اصلاح کنم، زمانی را به این امر اختصاص می دهم که چگونگی خلاصی از چنین وضعیتی را به آنها بیاموزم. تدریس با استفاده از زوم به من یاد داد که در شرح و توضیح بهتر عمل کنم و دستورالعمل های دقیق تری ارائه دهم. برای مثال، در آموزش حرکات انگشت روی آیفون، من در کنار شاگردانم نمی نشینم، بنابر این قادر نیستم موقعیت دست آنها را بررسی کنم. بنابر این، اشارات و حرکات را به صورت شفاهی توضیح می دهم و من و دانشآموز از نزدیک به بازخورد از راه صداگذاری گوش می دهیم. من چگونگی استفاده از ویکتور ریدر استریم (Victor Reader Stream) را به یک دانش آموز آموختم و نیاز داشتم اطمینان حاصل کنم که شرح دهنده خوبی در مورد چیدمان فیزیکی دکمه ها هستم. به نوبه خود، توجه دانش آموز عالی بود زیرا واقعا مایل بود بتواند به کتاب های صوتی گوش دهد.

در طی سال های گذشته تجربیات بسیار خوبی از طریق آموزش از راه دور کسب کرده ام. من به فراگیری ادامه می دهم. خوشحالم که در آغاز بر طبق اعتقادم عمل کردم تا روشی جدید را برای آموزش بیازمایم. این امر مرا قادر ساخت تا در ماه های اخیر آموزش مجازی مان با تدریس از راه دور کنار بیایم. چه حضوری در کنار دانشآموزانم باشم و چه مجازی، همچنان عاشق تدریس هستم.