محمدحسین دماوندی، فیلم ساز جوانی که فیلم کوتاه او به نام «بیسو» اخیراً موفق به دریافت جایزه «یاس زرین» از جشنواره بین المللی سلامت دانشجویان شده است، بر این باور است که اگر کاری را با علاقه آغاز کنیم، نباید در انجام و به ثمر رساندن آن تردید داشته باشیم؛ چرا که در این صورت، نتیجه دلخواه حاصل خواهد شد. به بهانه ساخت فیلم «بیسو» و مستندی که اخیراً از شبکه یک سیما پخش شده است، گفت وگویی با او داشتیم.

نام فیلم شما چیست و چه معنایی دارد؟ دلیل این نام گذاری چیست؟

فیلم کوتاه «بیسو» اثری ساده و در عین حال ساختارشکنانه است. یک دقیقه ابتدایی این فیلم در تاریکی می گذرد و از منظر یک فرد نابینا روایت می شود که همراه با مونتاژی صوتی است. داستان فیلم درباره زنی نابیناست که به سینما می رود و در ادامه به عنوان یک منتقد نابینا، فیلم را نقد می کند. محور اصلی این اثر به چالش کشیدن قضاوت های انسانی است. عنوان «بیسو» نیز به بی جهت بودن پیکان قضاوت اشاره دارد؛ یعنی هر سمتی که این پیکان قرار بگیرد، چیزی جز خطای دید نخواهد بود. همچنین، عنوان فیلم به چشم های نابینای شخصیت اصلی که «سویی» ندارد، اشاره می کند. این فیلم، علاوه بر نگاهی نو به زندگی نابینایان، هجویه ای بر منتقدانی است که بدون دیدن یک فیلم، آن را نقد و نفی می کنند.

ایده نام فیلم و طرح آن از کجا آمد؟

ایده اصلی فیلم زمانی به ذهنم رسید که با دوستانم به سینما رفتم و به دلیل حساسیت چشمی، اشک از چشم هایم جاری شد. چند دقیقه ای چشم هایم را بستم و فیلم را بدون دیدن تماشا کردم. این تجربه، دیدگاه من را به فیلم تغییر داد؛ گویی دیالوگ های اطرافم به بخشی از دیالوگ های فیلم تبدیل شده بودند.

از همکارانتان در تولید فیلم هایتان بگویید. گروه خود را چگونه شکل می دهید؟

از آنجا که فعالیت سینمایی ام را از دوران دانشجویی آغاز کردم، همیشه علاقه مند بوده ام در فیلم هایم با دانشجویان همکاری کنم. در فیلم «بیسو»، سه نفر از هم دانشگاهی هایم، یعنی آقای آرمین بهارلویی (فیلم بردار)، آقای پیام علیجانی (صدابردار) و آقای احسان خانی گلستان (تدوین گر)، به صورت خالصانه و برادرانه در کنارم بودند. همچنین، بازیگر اصلی فیلم، خانم مهسا ملکی، از دوستان قدیمی من است که پیش تر در یک تئاتر دانشجویی با او همکاری داشتم.

فیلم «بیسو» در کدام جشنواره موفق به کسب جایزه شد؟

این فیلم در دومین جشنواره بین المللی سلامت دانشجویان موفق به کسب جایزه «یاس زرین» و دیپلم افتخار شد و در بخش فیلم کوتاه داستانی رتبه سوم را به دست آورد. هیئت انتخاب این بخش، خانم فاطمه گودرزی و آقای علیرضا خمسه بودند. خانم گودرزی در مراسم اختتامیه، سطح بالای فیلم های جشنواره را ستودند و از فیلم سازان این جشنواره به عنوان سینماگران آینده یاد کردند.

درباره مستند «شوتی» و همکاری تان در این پروژه توضیح دهید.

مستند تلویزیونی «شوتی» به کارگردانی ناصر طاهریان و تهیه کنندگی علی اسیوند، به روایت زندگی واقعی فردی به نام سجاد می پردازد و در تاریخ ۲۰ آبان از شبکه یک پخش شد. در این پروژه به عنوان مدیر فیلم برداری همکاری داشتم. چالش اصلی در این مستند، لوکیشن های خاص و صحنه های اکشن بود که با همکاری نیروی انتظامی ضبط شد. همچنین، برخی از هم دانشگاهی هایم، از جمله خانم آرینا واقف رونقی (عکاس پروژه)، به من معرفی شدند و در این کار همراهی کردند.

درباره موفقیت های اخیرتان و فیلم های آینده بیشتر بگویید.

پیش تر به دو فیلم «بیسو» و «وانموده» اشاره کرده بودم. اکنون هر دو فیلم ساخته شده اند و «بیسو» موفق به کسب جایزه شده است. فیلم «وانموده» نیز وارد مرحله پخش شده و امیدوارم جوایز خوبی کسب کند. این فیلم، با تهیه کنندگی آقای علی اسیوند، اخیراً در جشنواره «پنج» در کنار آثار برجسته دیگر پذیرفته شد و به زودی در پردیس سینمایی ملت به نمایش درخواهد آمد. همچنین، دو پروژه جدید به نام های «راه نامرئی» و «رسام» در مرحله نگارش و اصلاح فیلمنامه قرار دارند.

شما اخیراً در حوزه فیلم برداری نیز فعالیت هایی داشته اید. چگونه به این حوزه علاقه مند شدید؟

در تجربه کارگردانی، گاهی ایده هایی داشتم که از نظر فنی قابل اجرا نبودند. این مسئله باعث شد فیلم برداری را بیشتر یاد بگیرم. نخستین تجربه فیلم برداری ام زمانی بود که یکی از دوستانم، به دلیل مشکل فیلم بردارش، از من خواست این کار را انجام دهم. خوشبختانه نتیجه قابل قبول بود و از آن زمان، به عنوان فیلم بردار در پروژه های مختلف همکاری داشتم. آخرین کارم در این زمینه، مستند تلویزیونی «شوتی» بود.

اگر نکته در پایان باقی مانده با خوانندگان ما در میان بگذارید؟

به دوستان دانشجو و فیلم سازان جوان پیشنهاد می کنم به خود و کارشان ایمان داشته باشند. حتی اگر سخت، بدون حمایت و غیر ممکن به نظر برسد، انجام دادن یک کار ارزشمند است. تجربه ساخت یک فیلم بد بسیار ارزشمندتر از دست کشیدن از کاری به دلیل کمال گرایی است. برای همه، بهترین اتفاقات را آرزو می کنم.

منبع: وینا پرس