مترجم: پریسا جهانشاهی

منبع نسخه ی انگلیسی: Future Reflections

بازنشر از بریل مانیتور، جلد 66، شماره 1

منبع نسخه ی ترجمه شده: محله ی نابینایان

یادداشت سردبیر:

در فدراسیون ملی نابینایان، ما در تلاش برای ترویج این فلسفه هستیم که نابینایی نباید ما را از دنبال کردن اهدافمان، صرف نظر از اینکه دارای چه حرفه یا شغلی باشیم، باز دارد. در این مقاله ناتاشا ایشاک این امر را با ما به اشتراک می گذارد که چگونه نابینایی مانع شرکت وی در یک حفاری باستانشناسی نشد.

اسم من ناتاشا ایشاک است، و دانشجوی ارشد کالج نیوجرسی در شهرک اوینگ در نزدیکی ترنتون هستم. من همچنین عضو فدراسیون ملی نابینایان بوده، و سال گذشته بورسیه ملی ان-اف-بی را دریافت نمودم. در رشته مردمشناسی مشغول به تحصیل و دارای کارشناسی ارشد در رشته علوم سیاسی می باشم.

در طول یک سال و نیم گذشته، این شانس را داشتم که تحقیقات تازه ای را در دیرینه انسان شناسی به انجام رسانم. در حقیقت، امیدوارم در آینده نزدیک کارهایم را در یک مجله دانشگاهی منتشر کنم.

تابستان گذشته در نخستین کاوش و حفاری باستانشناسی خود شرکت کردم. مکانی تاریخی بود، و اگرچه باستانشناسی تاریخی لزوما مطابق با علایق تحقیقاتی من نیست، دریافتم که تجربه عملی کار در این زمینه ارزنده خواهد بود. به منظور انجام این کاوش به تیمی متشکل از دو باستانشناس و چند دانشجوی دیگر پیوستم.

تیم ما به کاوش یک خانه روستایی پرداخت که ملکی تاریخی واقع در حاشیه محوطه کالج من بود. این خانه روستایی «ویلیام گرین» نام داشت. از این ملک در طول انقلاب امریکا به عنوان محل استراحت سواره نظام واشنگتن استفاده می شد. به علاوه، آرشیو تحقیقات نشان داده که برده داری نیز در این ملک صورت می گرفت. به مدت چندین سال دانشکده های مردمشناسی و دانشجویان مدارس در جستجوی آثار باستانی به منظور کمک به بیان داستان این خانه و ساکنان آن در حال حفاری این مکان تاریخی بوده اند و تا کنون صدها اثر باستانی حفاری و فهرست نویسی شده اند.

اگرچه به سبب موقعیت کسب تجربه در این زمینه هیجانزده بودم، نمی توانستم به چگونگی گذارم از این تجربه به عنوان فردی نابینا بیندیشم. من همیشه در یافتن راه های خلاقانه برای انجام موارد بصری موفق بوده ام، اما این عرصه ای کاملا جدید برای من بود. زمانی که برای یافتن اطلاعاتی در مورد باستانشناسان و مردمشناسان نابینا به صورت آنلاین تلاش کردم، شانس بسیار کمی داشتم. به سبب آگاهی از عدم وجود نمونه ای نابینا در رشته تحصیلی ام شوکه و غمگین بودم.

با این وجود، اوقات فوق العاده ای در این رشته داشتم، و دانستم که قادرم از حس لامسه ام به طور گسترده استفاده کنم. برای مثال، با استفاده از بیلچه ای که در دست راستم بود حفاری می کردم و سپس از دست چپم برای لمس و احساس خاک آثار باستانی بهره می بردم. پس از پر کردن سطلم با خاک، به سراغ غربال می رفتم. استفاده از غربال سبب از بین رفتن خاک و سنگ و باقی ماندن مصنوعات می شد. در این مرحله توانستم از هردو دستم به منظور جستجو برای مصنوعات و دستساخت ها استفاده کنم. آنچه یافتم شامل تکه های شیشه، یک درب بطری قهوه ای از قرن هجدهم یا نوزدهم، صدف و خشت بود. در حالی که دوستان من آثار را با چشمانشان مورد آزمایش قرار می دادند، من آنها را به وسیله دست ها و انگشتانم امتحان می کردم.

گردآوری و ثبت یادداشت های منطقه یکی از بخش های اصلی این کاوش بود. در زمان حفاری در ناحیه، نوشتن همه موارد امری حیاتی محسوب می شود. . پیگیری اینکه فرد تا چه عمقی را مورد حفاری قرار داده و چه چیزی در آن لایه از خاک یافته امری مهم به شمار می رود. همچنین توجه به مواردی از قبیل شناخت طرز قرارگیری لایه ها نیز مفید است. به طور معمول، یادداشت های مربوط به یک ناحیه در دفترچه یادداشت خاص آن حوزه ثبت می شوند. از سوی دیگر، من یادداشت های مربوط به ناحیه خود را با استفاده از نرم افزار صفحه خوان و دیگر موارد دسترس پذیر بر روی «آیپد» ثبت کردم.

روی هم رفته، تیم با انواع گوناگونی از مصنوعات مواجه شد. در حالی که یافته های باستانشناسی هر فرد جالب توجه و منحصر به فرد بود، ما اکتشافات اشتراکی خارق العاده ای را در قالب یک گروه به انجام رساندیم. یکی از این اکتشافات مربوط به کشف پایه های سنگی و آجری سازه ای متعلق به اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در مرکز یک جنگل بامبو در کنار خانه بود.

نابینایی من به هیچ وجه مانعی برای توانایی ام در راه کسب موفقیتم در این زمینه نبود. رشته های تحصیلی و مشاغلی از قبیل باستانشناسی که اغلب دارای ماهیت بصری تصور می شوند به هیچ وجه برای افراد نابینا غیر قابل دسترس نیستند. بر اساس ویژگی طبیعی من نابینایان دیگر را تشویق می کنم که از باستانشناسی، علوم و کار بر روی زمین هراس نداشته باشند. آن را بپذیرید. خود را به چالش بکشید. خواهید دید که به تدریج با محیط خو گرفته و راه های خلاقانه ای برای دستیابی به موفقیت در این امر خواهید یافت، و یا شاید حتی خواهید ساخت. من به تحقق این امر یقین دارم!